Jannetje Baijens is de jongste dochter van Jacobus Baijens en Jannetje Verburg. Ze wordt geboren op 1/9/1890 op Wolphaartsdijk. Als ze 7 jaar is, sterft haar moeder. Jannetje wordt dan een tijdje verzorgd door haar twee (veel) oudere zusters en door haar vader. Als ze 12 jaar is, verlaten haar zusters het ouderlijk huis en staat Jannetje alleen in voor het huishouden van haarzelf en haar vader.
Als ze achttien jaar is, begint Jannetje aan haar carrière als dienstbode. Op 11/11/1908 gaat ze werken in Middelburg. In het najaar van 1913 verhuist ze naar Vlissingen waar haar oudste zus Sara op dat moment werkt bij de familie Demarest. Zodra Jannetje een beetje is gesetteld, verhuist zus Sara naar Amsterdam. Jannetje zal op haar beurt in het najaar van 1914 verhuizen naar Naarden.
Op 23/9/1915 keert Jannetje weer terug naar Vlissingen waar ze dienstbode wordt bij de familie Luitwieler. Kort daarop raakt ze zwanger van een matroos-kok bij de marine. Ze trouwen vijf maanden later op 16/2/1916 in Vlissingen. De bruidegom is Wilhelmus Jacobus Uijterwijk. Hij is geboren op 30/4/1891 in ’s Gravenhage als zoon van Elias Johannes Gerardus Uijterwijk en Wilhelmina Jacoba Hazebroek.
Jannetje gaat na haar huwelijk samen met haar vader Jacobus Baijens in Vlissingen wonen in afwachting van de komst van haar eerste kindje. Op 18/6/1916 wordt haar zoon Elias Johannes Gerardus geboren, vernoemd naar zijn grootvader Elias Johannes Gerardus Uijterwijk, een meubelmaker.
De vader van het kindje, Wilhelmus Jacobus Uijterwijk, werkt dan nog in Den Helder op zijn schip. Pas op 12/10/1916 laat hij zich inschrijven bij zijn gezin in Vlissingen. Zijn zoontje is dan al vier maanden. Maar hij blijft niet lang want op 29/3/1918 verhuist hij vanuit Hellevoetsluis naar Amsterdam.
En terwijl haar man ver weg is, sterft Jannetje in Vlissingen op 7/12/1918. Ze is dan 28 jaar. Een paar weken later verhuist haar vader Jacobus Baijens naar Middelburg waar hij vier jaar later zal overlijden. En de kleine Elias komt terecht in het Rooms-Katholieke weeshuis van Vlissingen.
Daar blijft hij ruim zeven jaar, tot zijn vader hem op 1/6/1926 voor een paar maanden naar Den Helder laat komen. Elias is dan 10 jaar en hij mag inwonen bij de familie Van Ekeren. Acht maanden later, op 4/2/1927, verhuist Elias voor een jaar naar Amsterdam.
Van daar uit gaat hij naar het Sint Vincentiusgesticht in Harrevelt (bij Lichtenvoorde), een opvoedingsgesticht voor verwaarloosde jeugd. Zijn vader werkt intussen aan de andere kant van de wereld in Soerabaja in Indonesië.
Elias wordt machine bankwerker en in het voorjaar van 1935, als hij 18 jaar is, gaat hij naar Den Helder om zich te laten inschrijven als dienstplichtig militair. Het is zijn ambitie om net als zijn vader militair te worden. Op 3/4/1935 krijgt hij de uitslag te horen van de dienstplicht keuring: hij wordt definitief afgekeurd omwille van zijn ogen.
Van zowel Elias als zijn vader heb ik tot nu toe geen overlijden kunnen vinden.
Voorouders en verre familieleden 